Udostępnij ten artykuł
O zasługiwaniu na łaskę i o łasce zasługiwania
Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało; † spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, * zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze.
To słowa kolekty uroczystości Zwiastowania. Wiele jest takich modlitw, które mówią o zasługiwaniu na jakąś łaskę. Nigdy nie słyszałem żadnych uwag na temat tych modlitw ze strony wiernych świeckich, natomiast parę razy słyszałem krytykę takich oracji wygłaszaną przez prezbiterów, także z ambony. Krytyka podnosi domniemaną sprzeczność: wszak św. Paweł głosi absolutne pierwszeństwo i darmowość łaski, tymczasem modlitwy takie mówią o zasłudze człowieka.
Rozwiązanie mniemanej sprzeczności jest tyleż proste, co subtelne: o zasługi się modlimy, a modlitwa to przecież prośba o spełnienie tego, czego człowiek sam nie może dokonać. Bardziej szczegółowo patrząc na wczorajszą kolektę: prosimy o wytrwanie w prawdziwej wierze; wyznajemy, że wiara w Chrystusa – Boga i Człowieka – prowadzi ludzi do udziału w Jego Boskiej naturze; stwierdzamy, że wytrwanie w wierze wymaga wysiłku, który nazywamy zasługą.
