Od dłuższego już czasu trwają w diakonii liturgicznej prace nad Ceremoniałem Wspólnoty Parafialnej. W początkowej wersji był to Ceremoniał Krościenka, lecz w miarę trwania prac okazało się, że zasady dotyczące sposobu celebracji są wspólne dla wszystkich sprawujących liturgię. Dlatego głównym adresatem opracowania stała się wspólnota parafialna. Uwagi na temat uwarunkowań lokalnych będą zamieszczone w części trzeciej.
Od dłuższego już czasu trwają w diakonii liturgicznej prace nad Ceremoniałem Wspólnoty Parafialnej. W początkowej wersji był to Ceremoniał Krościenka, lecz w miarę trwania prac okazało się, że zasady dotyczące sposobu celebracji są wspólne dla wszystkich sprawujących liturgię. Dlatego głównym adresatem opracowania stała się wspólnota parafialna. Uwagi na temat uwarunkowań lokalnych będą zamieszczone w części trzeciej.
Wiele było inspiracji do podjęcia tej pracy. Z jednej strony domagają się takiego Ceremoniału wspólnoty Ruchu, z drugiej zaś strony do ponownego przemyślenia sposobu sprawowania liturgii mobilizuje życie i nauczanie Kościoła. Wielkie bogactwo myśli na ten temat znajdujemy w nauczaniu Ojca Świętego Jana Pawła II oraz w sposobie przygotowania i przeżywania uroczystych papieskich celebracji. Nabrały one wyjątkowego blasku w Roku Wielkiego Jubileuszu 2000. Ojciec Święty często powraca do tematu Eucharystii oraz innych celebracji liturgicznych. W cyklu katechez poświęconych tajemnicy Kościoła omawia szeroko udział wszystkich ochrzczonych w sakramentach świętych. Wydany w roku 1992 Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że całe zgromadzenie jest "liturgiem", każdy według pełnionej funkcji (por. 1188). To określenie wyznacza ogólny kierunek formacji liturgicznej we wspólnocie. Można powiedzieć, że stawia jeszcze większe wymaganie uczestnikom liturgii, niż soborowe określenie o świadomym, czynnym i owocnym uczestnictwie. Tutaj bowiem jest mowa o wyjątkowej formie uczestnictwa, którą można określić współcelebrowaniem. Chcąc to wymaganie podjąć, trzeba jeszcze więcej uwagi poświęcić formacji liturgicznej.
Szczegółowe uwagi na ten temat podaje trzecie wydanie Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego. Ukazało się ono w Roku Wielkiego Jubileuszu i jest dla Kościoła jednym z jubileuszowych darów. Zawiera wiele wyjaśnień i uwag, których nie było w poprzednim wydaniu. Również Polski Synod Plenarny wiele uwagi poświęca sprawom liturgii i podaje konkretne wskazania dotyczące sprawowania Eucharystii oraz innych celebracji liturgicznych. Wszystkie te dokumenty łączą w sobie element teologiczny z praktycznym. Posługiwanie w liturgii i współodpowiedzialność za jej celebrację ukazane są w całym blasku Bożego misterium. Opracowanie Ceremoniału w świetle tych dokumentów, nie może mieć charakteru zwykłego opisu czynności liturgicznych. Konieczne jest także ukazanie ich teologicznego fundamentu.
W miarę opracowywania poszczególnych części będą one umieszczane na stronie internetowej www.oaza.org.pl/cdl. Bardzo proszę wszystkich zainteresowanych o przesyłanie swoich uwag, stawianie pytań i podawanie propozycji.