Notatki nt. pochodzenia II Prefacji o Wniebowstąpieniu w Mszale Pawła VI, która jest jedyną Prefacją o Wniebowstąpieniu w Mszale Piusa V. Zamieszczam tę notkę dziś, ponieważ w liturgii tradycyjnej nie ma mowy o przenoszeniu Wniebowstąpienia na niedzielę (na szczęście!), tylko świętuje się tak jak trzeba, czyli dzisiaj.
Notatki nt. pochodzenia II Prefacji o Wniebowstąpieniu w Mszale Pawła VI, która jest jedyną Prefacją o Wniebowstąpieniu w Mszale Piusa V. Zamieszczam tę notkę dziś, ponieważ w liturgii tradycyjnej nie ma mowy o przenoszeniu Wniebowstąpienia na niedzielę (na szczęście!), tylko świętuje się tak jak trzeba, czyli dzisiaj.
Oficjalny polski przekład: On po swoim zmartwychwstaniu jawnie się ukazał wszystkim swoim uczniom i na ich oczach wzniósł się do nieba, aby dać nam udział w swoim bóstwie.
Oryginał łaciński: Qui post resurrectionem suam omnibus discipulis suis manifestus apparuit, et ipsis cernentibus est elevatus in caelum, ut nos divinitatis suae tribueret esse participes.
Pochodzenie: To jest stara rzymska prefacja o Wniebowstąpieniu, zawarta w papieskim Sakramentarzu gregoriańskim (ok. 62/638 r.) – GrH 499. Można dodać, że ta „gregoriańska” prefacja została skomponowana w oparciu o fragmenty dwóch jeszcze starszych rzymskich prefacji o Wniebowstąpieniu, zapisanych w Sakramentarzu leoniańskim (= Sakramentarz z Werony, ok. 560/590 r.) – Ve 175 i 176. Wynika z tego, że tworzenie nowych modlitw z fragmentów modlitw dawniejszych to nie jest pomysł posoborowy, tylko patent nieomal tak stary jak liturgia rzymska.