Udostępnij ten artykuł
Na krzyżu cierpiał pragnienie, niczym człowiek śmiertelny,
Ów, który stworzył Ocean, bezbrzeżny i wody pełny,
Ów o łyk wody niewiastę Samarytańską prosił,
Który wszechświat napoił nektarem nieśmiertelności.
I wojska rzymskiego setnik, żółć pomieszawszy z octem,
Z gąbki napoił Króla, co włada niebiańskim wojskiem.
W dzień biały słońce na niebie czarną mgłą się zaćmiło,
Gdyż Słowo wieczne na ziemi wzgardzone, oplwane było.
Przeto do Ojca swego Pan z krzyża w godzinę oną,
„Eli!, Eli!“ zawołał za czym ducha wyzionął
Zasłona się rozdarła nad Starym Testamentem,
Gdy dawca życia umierał, straszliwą cierpiący mękę.
Głazy trzaskały w poprzek, morski odmęt się kłębił,
Otwierały się groby w ziemi wstrząśniętej głębi.
Piekło zadrżało w posadach, rozwarła się mroczna czeluść,
I darowała wolność duszom spętanym wielu:
Głos potężny albowiem Tego, co życie daje,
Okowy niewoli skruszył i wezwał w radosne kraje.
To On, życiodajny Pan nasz, kiedy do piekieł zstąpił,
Tym, których zyskał w ciemnicy, łaski swojej nie skąpił.
Na nieba górnego kręgi wyniósł ich Pan nasz z przepaści,
Na łąki niebieskie, kędy barankowie jego się paśli.
Powołał ich do jasności, do domu bezgrzesznego,
W wielkim królestwie cnoty Oblubieńca świętego.
Na Matki-Kościoła łonie igra tam syn pierworodny,
Abrahamowych dziedziców świetlane wznoszą się grody.
Tam świątobliwy hufiec otacza tron Boga Ojca,
Oblubieńcowi „Hosanna!“ wyśpiewując bez końca.
Z Ojcem i Duchem Świętym my także śpiewajmy psalmy,
Tego, co za nas cierpiał na wiek wieków pochwalmy.
Tłum. W. Woroszylski
Nerses Sznorhali – chrześcijański poeta ormiański. Uznawany za czołowego liryka ormiańskiego, autora poematu lirycznego Jezus, Syn jedyny Ojca, uważanego za jedno z arcydzieł średniowiecznej europejskiej. Język ormiański został dzięki niemu wzbogacony o zwroty przejęte z mowy ludowej, był nowatorem formy poetyckiej, udoskonalił i zakorzenił rym w narodowym pieśniarstwie. Kojarzony jest on powszechnie jako czołowa postać epoki rozkwitu wielkiej literatury armeńskiej, zaś jego wpływ jako pieśniarza wielu badaczy porównuje do pisarstwa św. Grzegorza z Nareku, którego psalmy Ormianie uważają za księgę świętą.