Udostępnij ten artykuł
Notatki nt. pochodzenia Prefacji III niedzieli Wielkiego Postu. Prefacja ta jest wprawdzie związana z Ewangelią o Samarytance, czyli z Ewangelią z roku A, ale trzeba pamiętać, że w Wielkim Poście w 3., 4. i 5. niedzielę można zawsze zastosować czytania z roku A.
Oficjalny polski przekład:
On prosząc Samarytankę o podanie wody już ją obdarzył łaską wiary, i tak gorąco pragnął jej życia z wiary, że rozpalił w niej ogień Bożej miłości.
Oryginał łaciński:
Qui, dum aquae sibi petiit potum a Samaritana praeberi, iam in ea fidei donum ipse creaverat, et ita eius fidem sitire dignatus est, ut ignem in illa divini amoris accenderet.
Pochodzenie:
To jest nowa prefacja, skomponowana w ramach posoborowej reformy liturgii, zbudowana z fraz wyjętych z któregoś z dwóch możliwych dawnych źródeł liturgicznych: albo z prefacji piątku II tygodnia Wielkiego Postu w Suplemencie św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza Gregoriańskiego (ok. 810/815 r.) – Sp 1566, albo z inlatio (hiszpański odpowiednik rzymskiej prefacji) II niedzieli Wielkiego Postu w Liber Mozarabicus Sacramentorum (IX w.) – LMS 358. Prawdopodobnie bezpośrednim źródłem była prefacja z Suplementu, a św. Benedykt z Aniane z kolei mógł skomponować swoją prefację na podstawie znacznie dłuższej hiszpańskiej inlatio – sam św. Benedykt był Hiszpanem i mógł korzystać ze źródeł liturgii hiszpańsko-wizygockiej.
