Notatki nt. pochodzenia Prefacji V Modlitwy eucharystycznej „B”.
Notatki nt. pochodzenia Prefacji V Modlitwy eucharystycznej „B”.
Polski przekład wg MRp1986: „Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie, Boże wielki i miłosierny, który świat stworzyłeś i strzeżesz go z nieskończoną miłością. Ty, jak Ojciec, czuwasz nad wszelkim stworzeniem i gromadzisz w jedną rodzinę ludzi stworzonych dla chwały Twojego Imienia, odkupionych przez Krzyż Twojego Syna naznaczonych Znamieniem Ducha Świętego. Chrystus Twoje żywe Słowo, jest Drogą, która prowadzi nas do Ciebie, Prawdą, która nas wyzwala, Życiem, które napełnia nas radością”.
Tekst typiczny: „[Vere dignum] … Domine caeli et terrae, per Christum Dominum nostrum. Quia per Verbum tuum mundum creasti et universa in aequitate moderaris. Ipsum, caro factum, nobis mediatorem dedisti, qui verba tua nobis est locutus et ad sui sequelam nos vocavit; ille via est quae nos ad te ducit, veritas quae nos liberat, vita quae gaudio nos replet. Per Filium tuum homines, quos ad gloriam tui nominis fecisti, sanguine crucis eius redemptos et Spiritus sigillo signatos in unam colligis familiam”.
Roboczy przekład tekstu łacińskiego: „[Zaprawdę godne] … Panie nieba i ziemi, przez Chrystusa Pana naszego. Ponieważ przez Słowo Twoje świat stworzyłeś i wszystkim sprawiedliwie kierujesz. Jego, [Słowo] które stało się Ciałem, posłałeś jako pośrednika, który ogłosił nam Twoje słowa i powołał nas abyśmy poszli Jego śladami; ono jest Drogą, która prowadzi nas do Ciebie, Prawdą, która nas wyzwala, Życiem, które napełnia nas radością. Przez swego Syna gromadzisz w jedną rodzinę ludzi stworzonych dla chwały Twojego Imienia, odkupionych przez Krzyż Twojego Syna, naznaczonych Znamieniem Ducha Świętego”.
Pochodzenie: Prefacja jest oczywiście nowa, ułożona wraz z całą Modlitwą na początku lat 70. i nawiązuje do źródeł biblijnych, być może niekiedy także do źródeł liturgicznych.
Odniesienia biblijne:
– J 1, 3 – Słowo, przez które wszystko zostało stworzone;
– Ps 67, 5 – Bóg kieruje narodami sprawiedliwie;
– 1 P 2, 21 – Chrystus wezwał nas do naśladowania Go;
– 1 Tm 2, 5 – Chrystus Pośrednikiem;
– J 14, 6 – Chrystus Drogą, Prawdą i Życiem;
– J 8, 32 – Prawda wyzwala.
Możliwe odniesienia do źródeł liturgicznych:
– GeV 293 (Sakramenatrz gelazjański, ok. 628/715 r.) – „Deus caeli, Deus terrae” („Boże niebios, Boże ziemi”) – początek jednej z modlitw egzorcystycznych w obrzędach katechumenatu;
– anafora z Tradycji apostolskiej (III lub IV w.) – „Verbum tuum (…), per quem omnia fecisti” ( „Słowo Twoje (…), przez Które wszystko stworzyłeś);
– kolekta II niedzieli per annum, pochodząca z Sakramentarza gregoriańskiego (ok. 625/638 r.) – GrH 922 – „Omnipotens sempiterne Deus, qui caelestia simul et terrena moderaris” (“Wszechmogący wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią”).