Udostępnij ten artykuł
Notatki nt. pochodzenia Prefacji V Modlitwy eucharystycznej „D”.
Tekst polski wg MRp1986: „Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie, Ojcze miłosierny, składali dziękczynienie: i zanosili do Ciebie, Panie, dobry Ojcze, radosny hymn uwielbienia Przez swojego Syna, który jest blaskiem wiecznej chwały i który dla nas stał się człowiekiem, zgromadziłeś wszystkie narody w jedności Kościoła. Mocą swojego Ducha zbierasz nadal w jedną rodzinę ludy ziemi i dajesz wszystkim ludziom błogosławioną nadzieję swojego Królestwa. Przeto Kościół jaśnieje jako znak Twojej wierności wobec zapowiedzianego przymierza wypełnionego w naszym Panu Jezusie Chrystusie”.
Tekst typiczny wg MR2002/2008: Vere dignum et iustum est tibi gratias agere tibique gloriae et laudis hymnum canere, Domine, Pater infinitae bonitatis. Quia verbo Evangelii Filii tui, ex omnibus populis, linguis et nationibus unam Ecclesiam collegisti, per quam, Spiritus tui virtute vivificatam, omnes homines in unum congregare non desinis. Ipsa tuae dilectionis testamentum manifestans, spem beatam regni incessanter largitur ac veluti signum tuae fidelitatis resplendet quam in Christo Iesu Domino nostro, in aeternum promisisti”.
Roboczy przekład tekstu typicznego: Zaprawdę godne to i sprawiedliwe abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Tobie wznosili hymn uwielbienia i chwały, Panie, Ojcze nieskończonej dobroci. Ponieważ przez slowo Ewangelii Twojego Syna zgromadziłeś jeden Kościół ze wszystkich ludów, języków i narodów. Przez Kościół, ożywiony mocą Twojego Ducha, nie przestajesz gromadzić w jedno wszystkich ludzi. On objawiając testament Twojej miłości otwiera nieprzerwanie nadzieję błogosławionego królestwa i jaśnieje jako znak Twojej wierności, którą na wieki obiecałeś w Chrystusie Jezusie naszym Panu”.
Pochodzenie: Prefacja jest skomponowana współcześnie. Modlitwa posługuje się niektórymi sformułowaniami wziętymi z Pisma Świętego, np. Ap 4, 9 (ludy, języki i narody) czy Tt 2, 13 (błogosławiona nadzieja). W jednym miejscu następuje werbalne zapożyczenie z post-Sanctus III Modlitwy eucharystycznej („congregare non desinis” – nie przestajesz gromadzić; w polskim Mszale jest „nieustannie gromadzisz”).
