Udostępnij ten artykuł
Nieco spóźniony wpis nt. Prefacji z ostatniej niedzieli
Oficjalny polski przekład:
On poszcząc przez czterdzieści dni na pustyni własnym przykładem uświęcił okres pokuty, On zniweczył wszystkie podstępy szatana i nauczył nas zwyciężać pokusy do grzechu, abyśmy z czystym sercem obchodzili święta wielkanocne i w końcu doszli do Paschy wieczystej.
Oryginał łaciński:
Qui quadraginta diebus, terrenis abstinens alimentis, formam huius observantiae ieiunio dedicavit, et, omnes evertens antiqui serpentis insidias, fermentum malitiae nos docuit superare, ut, paschale mysterium dignis mentibus celebrantes, ad pascha demum perpetuum transeamus.
Pochodzenie:
Jest to nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. Jest ona oczywiście opowiadaniem o znaczeniu ewangelicznego wydarzenia Mt 4, 1nn. Pojedyncze frazy zostały zaczerpnięte z tekstów Pisma świętego, niektórych dawnych źródeł liturgicznych i wielkopostnych homilii św. Leona Wielkiego:
– „quadraginta diebus (…) ieiunio dedicavit” – z Prefacji wielkopostnej w Suplemencie św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza gregoriańskiego (ok. 810/815 r.) – Sp 1547;
– „antiqui serpentis” – Ap 12, 9;
„fermentum malitiae” – 1 Kor 5, 8 oraz homilia 55 św. Leona Wielkiego;
– „paschale misterium (…) celebrantes” – homilia 55 św. Leona Wielkiego;
– „pascha (…) perpetuum transeamus” – z Prefacji na V niedzielę „po zamknięciu Wielkanocy” (VI niedziela wielkanocna) w Sakramentarzu gelazjańskim (ok. 628/715 r.) – GeV 564.
