Udostępnij ten artykuł
Już poprzednie wydanie Wprowadzenia Ogólnego do Mszału Rzymskiego zalecało, aby w odpowiednich momentach Mszy świętej zachować milczenie. Nowe wydanie powtarza te same sformułowania bez żadnych zmian. Zaleca się zatem zachować silentium po wezwaniu kapłana przed recytacją aktu pokuty oraz po wezwaniu Módlmy się przed recytacją kolekty i modlitwy po Komunii (w tym ostatnim przypadku, o ile chwili milczenia nie było po przyjęciu Komunii). Można wprowadzić chwilę milczenia jako jedną z odpowiedzi ludu na podawane przez odpowiednią osobę poszczególne wezwania modlitwy wiernych oraz jako jedną z form uwielbienia Boga po przyjęciu Komunii, wreszcie można zachować chwilę milczenia po wysłuchaniu lektury biblijnej, Ewangelii i po homilii.
Odpowiednie punkty odnoszące się do silentium w czasie liturgii zostały jednak w nowej edycji rozszerzone. Zaleca się zachowanie milczenia przed rozpoczęciem celebracji, tak w zakrystii, jak i w samej świątyni. Ma to ułatwić odpowiednie duchowe przygotowanie do sprawowania obrzędów (IGMR 45). W trakcie samej celebracji zaleca się troskę o unikanie pośpiechu. Sugeruje się stosowanie momentów ciszy, tak po pierwszym, jak i po drugim czytaniu oraz po homilii. Milczenie w liturgii nie jest – w rozumieniu omawianego dokumentu – sztuczną ingerencją w tok liturgicznej akcji, przeciwnie: chwile silentium będące rezygnacją z aktywności zewnętrznej oznaczają stworzenie przestrzeni dla aktywności wewnętrznej polegającej na wsłuchaniu się w głos Ducha Świętego i przygotowaniu się w ten sposób do udzielenia pełnej wiary odpowiedzi na przyjęte słowo Boże (zob. IGMR 56, 61, 66, 126, 130).