Udostępnij ten artykuł
Nie jest to wymysł maryjnej pobożności, ale fakt zapisany w Biblii.
Wtedy ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. Lecz anioł rzekł do niego; „Nie bój się, Zachariaszu! (Łk 1.11 – 13a)
Wszedłszy do niej anioł rzekł: „Raduj się, napełniona łaską, Pan z tobą.” Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo (Łk 2.28 – 30a)
Bojaźn Zachariasza i Maryi – reakcja na angelofanię. Gatunkowo odmienne. Przerażenie i paraliżujący strach u Zachariasza – misterium tremendum. Zmieszanie i praca myśli u Maryi – rozważała. Nie ma przestrachu, nie ma przerażenia, bo jest myślenie, które strach zawsze obezwładni. Zmieszanie – wyraz misterium fascinosum u osoby pokornej.
Zachariasz ma to, co każdy z nas, gdy doświadczamy zbliżającego się Pana. Spadek Adama zapisany w naszej upadłej naturze.
Pan Bóg zawołał na na mężczyznę i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się (Rdz 3.9 – 10a)
W Biblii tylko Ona jedna inaczej reaguje na epifanię. Wszyscy pozostali zachowują się jak Zachariasz. Tylko Ona jedna jest wyłączona z dziedzictwa pierwszego grzechu, którego śladem w naszej naturze jest doznanie misterium tremendum w obecności Pana i Jego wysłanników.
