„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie.
Kolekta
Wszechmogący, wieczny Boże, obchodzimy pamiątkę najświętszej Wieczerzy, podczas której Twój Jednorodzony Syn, mając się wydać na śmierć, pozostawił Kościołowi nową wiekuistą Ofiarę i Ucztę swojej miłości; spraw, abyśmy z tak wielkiego misterium czerpali pełnię miłości i życia.
„Nowa wiekuista ofiara i Uczta (…) miłości” jest to dar, jaki Jezus pozostawił nam, czyli Kościołowi. Eucharystia jest nie tylko tajemnicą do konsekrowania, do przyjmowania, do kontemplacji i adoracji, ale jest także tajemnicą do naśladowania. Jest tym darem, z którego mamy czerpać pełnię miłości i życia, ale też doświadczajac niezwykłej hojności Jezusa, służyć darem miłości w relacji z bliźnim.
I Czytanie: Wj 12, 1-8. 11-14 (Przepisy o wieczerzy paschalnej)
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: „Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. (…) Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».
Psalm responsoryjny: Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18
Ref. Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia (…)
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
II czytanie: 1 Kor 11, 23-26 (Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie)
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!» Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!» Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.
Aklamacja
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.
Ewangelia: J 13, 1-15 (Do końca ich umiłował)
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!» Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Umywanie nóg
Gdy Pan wstał od wieczerzy, nalał wody do miednicy i zaczął umywać uczniom nogi; taki przykład im zostawił.
Modlitwa nad darami
Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, spełnia się dzieło naszego odkupienia.
Prefacja
(…) Jego Ciało za nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, a Krew za nas wylana obmywa nas, gdy ją pijemy. (…)
Modlitwa po komunii
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy posileni na doczesnej uczcie Twojego Syna, zasłużyli na pełne uczestnictwo w uczcie niebieskiej.
Tajemnica Wieczernika. Dla chrześcijan to jedno z miejsc najświętszych. To pierwsza Msza św., pierwsze tabernakulum, pierwsza komunia, pierwsze święcenia kapłańskie. Chrystus w Wieczerniku uczy nas miłości. Zdumiewające jest to, kiedy Jezus wstaje od uczty, zdejmuje szaty i umywa uczniom nogi. Obmywa nogi wszystkim, bez wyjątku, i umiłowanemu Janowi, i Piotrowi, który zaraz się Go zaprze i Judaszowi, który Go zdradzi. Postawa Jezusa, która kłóciła się z rozpowszechnioną wówczas mentalnością, i która mimo dwóch tysięcy lat później, dalej kłóci się z obecną mentalnością. A jednocześnie postawa, do której Jezus zapraszał uczniow i zaprasza nas, żyjących w obecnych czasach. „Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem.“ /J 13, 15/. Zaproszenie Jezusa, aby doświadczyć Jego miłości, a później tą miłością dzielić się z innymi. Umycie nóg wyjaśnia rzeczywistość, którą wyraża Eucharystia. Każda Eucharystia jest tą rzeczywistością gdzie spotykam Boga, który daje się bez ograniczeń, bez względu na osoby. Jest rzeczywistością, z której mogę czerpać bezgraniczną i ogołocona miłość Boga. Jest także rzeczywistością, w której rodzi się miłość bliźniego. Miłość może być mi “przykazana”, ponieważ wcześniej jest mi dana, jest moją odpowiedzią na dar Bożej miłości. Kto pragnie miłować bliźniego, musi najpierw dać się naznaczyć kształtem miłości Chrystusa otrzymywanej przy wspólnym Stole Eucharystycznym. Jednocześnie, kto pozwolił dotknąć się miłością Chrystusa jest zaproszony, aby umywać braciom nawet najbardziej zbrukane nogi, aby czynić tak, jak Chrystus uczynił nam. „Miłujcie się nawzajem, jak Ja was umiłowałem” – to jest Jego przykazanie, zaproszenie skierowane do nas. „Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował“ /J 13, 1/. Do końca, czyli aż do całkowitego daru z siebie w Wieczerniku i na Golgocie.
Czy mam w sobie przekonanie, że Bóg mnie kocha, że za MNIE umarł i zmartwychwstał?
Czym jest dla mnie Eucharystia? Czy jest tą rzeczywistością, gdzie mogę spotkać Boga i Jego bezgraniczną miłość? Czy jest tylko obowiązkiem wynikającym z przykazań? Czy jest spotkaniem z Jezusem, który pochyla się, aby obmyć moje zbrukane nogi? W jakich sytuacjach, wydarzeniach, relacjach nie pozwalam Jezusowi pochylić się nade mną, aby mógł dotknąć i obmyć moje nogi, dotknąć mnie Swoją miłością, która nie ma granic?
Czy przystępuję do Komunii Świętej, czy przystępuję do Stołu Eucharystycznego, aby karmić się Ciałem Chrystusa? Czy jestem tylko biernym obserwatorem na Uczcie?
„To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
On, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci –
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył“
/Flp 2, 5-9/
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…