„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii Wielkiego Tygodnia, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać celebrację Eucharystii. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).
Poświęcenie ognia
Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Orędzie wielkanocne
Jest to zatem ta noc, która światłem ognistego słupa rozproszyła ciemności grzechu, a teraz ta sama noc uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia i od mroku grzechów, do łaski przywraca i gromadzi w społeczności świętych… O, zaiste błogosławiona noc, jedyna, która była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa. O tej to nocy napisano: a noc jako dzień zajaśnieje, oraz: noc będzie mi światłem i radością.
I Czytanie – Rdz 1,1-2,2 (Stworzenie świata)
Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
II Czytanie – Rdz 22,1-18 (Ofiara Abrahama)
Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego, Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama: «Ojcze mój!» A gdy ten rzekł: «Oto jestem, mój synu» – zapytał: «Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie?» Abraham odpowiedział: «Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój».
III Czytanie – Wj 14,15–15,1a (Przejście Izraelitów przez Morze Czerwone)
Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc.
IV Czytanie – Iz 54,4a.5-14 (Trwałość przymierza)
Nie lękaj się, Jerozolimo, bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię – Pan Zastępów; Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę.
V Czytanie – Iz 54,4a.5-14 (Nowe i wieczne przymierze)
Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa».
VI Czytanie – Ba 3,9-15.32-4,4 (Źródło mądrości)
On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może z Nim się równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i dał ją słudze swemu, Jakubowi, i Izraelowi, umiłowanemu swojemu. Potem ukazała się ona na ziemi i zaczęła przebywać wśród ludzi.
VII Czytanie – Ez 36,16-17a.18-28 (Nowe serce i nowy duch)
Tak mówi Pan Bóg: Nie z waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla świętego imienia mojego, które bezcześciliście wśród ludów pogańskich, do których przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich… Dam wam serca nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serca kamienne, a dam wam serca z ciała.
Boże, Ty sprawiasz, że ta najświętsza noc jaśnieje blaskiem zmartwychwstania Pańskiego, † wzbudź w Twoim Kościele ducha dziecięctwa, którego otrzymaliśmy na chrzcie świętym, * abyśmy odnowieni na duchu i ciele służyli Tobie z całkowitym oddaniem.
VIII Czytanie – Rz 6, 3-11 (Nowe życie)
My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu.
Ewangelia Mt 28,1-10 (Chrystus zmartwychwstał)
Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób… Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: „Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie”. Oto, co wam powiedziałem».
Obecność Chrystusa, Słowa mającego się wcielić, przeczuwamy w całej historii zbawienia. On jest Początek i Koniec, punkt Alfa, od którego wszystko wychodzi, i punkt Omega, ku któremu wszystko zmierza. Słowo Boga było obecne pierwszej nocy, kiedy Bóg stwarzał świat. W noc ofiary Abrahama widzimy Izaaka jako obraz Chrystusa, który zostanie ofiarowany jako niewinny Baranek. Podczas nocy przejścia światło ognistego słupa oświecało ciemności Narodu Wybranego i prowadziło go ku nowemu życiu. Jako Mądrość Boża Słowo było obecne pośród swojego ludu, pouczało go i prowadziło do zrozumienia Prawa. Przez proroków Bóg przemawiał do ludzi, nawoływał ich do nawrócenia, kiedy łamali Jego przymierze i zapowiadał nadejście przymierza nowego i wiecznego. Teraz przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa wszystko zostało odnowione. Dzisiaj świętujemy pierwszą noc nowego stworzenia – Zmartwychwstały idzie przed nami do Galilei, a my idziemy za nim, aby go spotkać i mieć udział w nowym życiu. Przez udział w sakramentach Chrystusa i Kościoła historia zbawienia, o której opowiadają teksty dzisiejszej liturgii słowa, staje się naszą osobistą historią, a Chrystus staje się rzeczywiście Panem naszego życia – tym, który zawsze JEST.
Przez swoje święte rany * jaśniejące chwałą
niech nas strzeże * i zachowuje
Chrystus Pan. Amen.
Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego
rozproszy ciemności naszych serc i umysłów.
s. Tereza Huspekova CHR