W mszałach, które używano przed reformą, w ramach przygotowania kapłana do Mszy św. proponowano odmówienie pięciu psalmów: Ps 83 Quam dilecta tabemacula tua, Ps 84 Benedixisti, Domine, terram tuam, Ps 85 Inclina, Domine, aurem tuam, Ps 115 Credidi i Ps 129 De profundis (wg. Vlg).
Według niektórych autorów (Nowowiejski, w swoim podręczniku Msza Święta) to papież Celestyn I (+432) miał je dobrać w ten sposób, aby pomogły wzbudzić miłość do Boga obecnego w Swoim Kościele i wiarę w Jego miłosierdzie, pogłębić pokorę celebransa, umocnić jego wiarę w tajemnicę eucharystyczną, a także ożywić pamięć o zmarłych. Uważano, że tych pięć psalmów nawiązuje do pięciu zmysłów, którymi człowiek może obrażać Pana Boga. O ile należy pamiętać o należytym kierowaniu swoimi zmysłami, to ważniejszy tutaj jest pozytywny wymiar tej modlitwy i jej struktura.
W najnowszym Mszale łacińskim brak jest odniesienia do tych psalmów. W polskiej propozycji przygotowania do Mszy św. dla kapłanów, którą znajdujemy na przykład w księdze Liturgii Godzin (t. I, s. 1369), liczba psalmów została ograniczona do trzech. Tak więc Ps 84(83) Jak miłe są Twoje przybytki, zatytułowany Szczęście mieszkańca świątyni, uzupełniony tytułem nowotestamentalnym Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść (Hbr 13,14), rozbudza w modlącym się pragnienie przebywania w obecności Pana. Jest On bowiem Bogiem i Królem, który zapewnia prawdziwe życie swojemu ludowi.
Ps 85(84) Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi, używany przede wszystkim w oficjum za zmarłych, który nosi tytuł Bliskie jest nasze zbawienie, wychwalane jest miłosierdzie Boże. Nabiera to szczególnego znaczenia przed celebracją Eucharystii, w której Boże miłosierdzie objawia się najpełniej.
Trzeci psalm jest nowy, w porównaniu do dawnego układu. Dawniej używany był Ps 129 De profundis. Został on zamieniony na Ps 129(128) Saepe expugnaverunt me – Prześladowali mnie bardzo, o tytule Izrael wzywa pomocy Bożej. Święty Agustyn dodaje, że Kościół tu mówi o swoich cierpieniach. Jest to pokorna modlitwa uciemiężonego, ale który złożył całą swą nadzieję w Panu. Utrapienia wspólnoty Kościoła, na różnych poziomach, są rzeczywistością i dlatego taka modlitwa przed tak ważną celebracją wydaje się uzasadniona.
Trochę żal, że Ps 130(129) został pominięty, bo cechuje się przecież mocnym wymiarem paschalnym i dlatego w celebracjach za zmarłych niesie nadzieję przebaczenia, odkupienia i zmartwychwstania. W celebracji eucharystycznej, która ma właśnie wymiar paschalny per excellentiam, prowadził on myśl celebransa ku radości Chrystusowego zwycięstwa.
Psalmy są wyjątkową modlitwą, która przywołuje doświadczenie interwencji łaski Bożej w konkretnej sytuacji życiowej człowieka. Odmawiany przez nas (a jeszcze lepiej śpiewany), pomaga odnowić łaskę jedności z Bogiem. „Duch Święty jednakże, pod którego natchnieniem psalmy powstały, zawsze wspiera swoją łaską tych, co z wiarą i dobrą wolą je śpiewają” (OWLG 102). Ten Duch staje się w tej modlitwie natchnieniem dla modlącego się. Rozpala żarliwość jego serca. Warto zatem i tę możliwość wykorzystać w naszym przygotowaniu się do celebracji eucharystycznej.
Nagrania modlitw na naszym kanale na YouTube.