Udostępnij ten artykuł
Modlitwy nad ludem i ich źródła wg obu mszałów od czwartku do soboty III tygodnia Wielkiego Postu.
Czwartek III tygodnia
a) Mszał Piusa V
Pol.: Niechaj zmiłowanie Twoje, Panie, pomnoży liczbę poddanego Ci ludu i nauczy go spełniać Twoje przykazania.
Łac.: Subiectum tibi populum, quaesumus, Domine, propitiatio caelestis amplificet: et tuis semper faciat servire mandatis.
Modlitwa obecna w tradycji liturgicznej od Sakramentarza gregoriańskiego (GrH 247) w obecnej funkcji liturgicznej. W Mszale Pawła VI jest to jedna z ogólnych modlitw nad ludem w bloku na końcu części stałych Mszy świętej.
b) Mszał Pawła VI
Pol.: Wzywamy Twej łaskawości, Panie, ufając Twemu miłosierdziu, abyśmy, skoro od Ciebie mamy to czym jesteśmy, mogli przez Twoją łaskę szukać tego co słuszne i mogli czynić to dobro, którego pragniemy.
Łac.: Clementiam tuam imploramus, Domine, in misericordia tua confidentes, ut, sicut nos ex te habemus esse quod sumus, sic per gratiam tuam et bene velle sumamus et bonum posse quod volumus.
Jest to nowa modlitwa, ale ułożona z wykorzystaniem dawnych źródeł. Podstawowym źródłem jest prefacja jednego z formularzy bez tytułu z Sakramentarza z Werony (Ve 1066). Według Antoine Chavasse’a, formularz do którego przynależy ta prefacja, został ułożony przez papieża Wigiliusza i zastosowany po raz pierwszy 7 czerwca 538 roku. Z tej prefacji została wzięta cała część od ut sicut nos do końca. Frazy clementiam tuam imploramus i in misericordia tua confidentes też są obecne w dawnych źródłach, ale są one dosyć typowe i trudno powiedzieć z których konkretnie zostały wzięte. Osobiście obstawiałbym, że in misericordia tua confidentes pochodzi z modlitwy ad fontes formularza I niedzieli Wielkiego Postu Sakramentarza gregoriańskiego (GrH 170) a clementiam tuam imploramus z prefacji piątku II tygodnia Wielkiego Postu Suplementu do Sakramentarza gregoriańskiego (Sp 1566).
Piątek III tygodnia
a) Mszał Piusa V
Pol.: Wszechmogący Boże, zaufaliśmy Twojej opiece, spraw, prosimy, abyśmy za Twoją pomocą pokonali wszelkie przeciwności.
Łac.: Praesta, quaesumus, omnipotens Deus: ut, qui in tua protectione confidimus, cuncta nobis adversantia, te adiuvante, vincamus.
Modlitwa obecna w tradycji liturgicznej od Sakramentarza gregoriańskiego od razu w obecnej funkcji (GrH 251).
b) Mszał Pawła VI
Pol.: Wejrzyj, Panie, łaskawie na Twoich wiernych przyzywających Twojego miłosierdzia, aby ci, którzy ufają Twej dobroci, mogli wszędzie rozgłaszać dary Twojej miłości.
Łac.: Implorantes, Domine, misericordiam tuam, fideles tuos propitius intuere, ut, qui de tua pietate confidunt, tuae caritatis dona ubique diffundere valeant.
To jest nowa modlitwa, poskładana z elementów różnego pochodzenia. Początkowa fraza (od implorantes do intuere) pochodzi z modlitwy nad ludem soboty II tygodnia Wielkiego Postu od Sakramentarza gelazjańskiego (GeV 192) a de tua pietate confidunt może inspirować się frazą z oracji drugiej (alternatywna kolekta?) jednego z ogólnych formularzy adwentowych Sakramentarza gelazjańskiego (GeV 1141). Zakończenie jest chyba dopisane współcześnie, fraza caritatis dona ma jeden precedens w dawnych źródłach: kolekta formularza wotywnego pro familiaribus w Suplemencie do Sakramentarza gregoriańskiego.
Sobota III tygodnia
Mszał Piusa V i Mszał Pawła VI
Pol.: Podaj, Panie, wiernym Twoim prawicę niebieskiej pomocy, aby Cię całym sercem szukali i mogli otrzymać to, o co nabożnie proszą.
Łac.: Pratende, Domine, fidelibus tuis dexteram caelestis auxilii: ut te toto corde perquerant; et, quae digne postulant, consequi mereantur.
W Sakramentarzu gelazjańskim jest to kolekta wotywnego formularza o ocalenie żyjących (GeV 1696), co przejął także Suplement do Sakramentarza gregoriańskiego (Sp 1300). Sam Sakramentarz gregoriański ma tę modlitwę od razu w obecnej funkcji (GrH 255).
