Udostępnij ten artykuł
Vademecum diakona to nowa seria przygotowana przez o. Grzegorza Dońca OP dla serwisu Liturgia.pl. To zestaw praktycznych pomocy dla diakonów i nie tylko. Tym razem o. Grzegorz poddaje analizie strukturę tonu A z Graduale Romanum, nazywanego dalej tonem I rzymskim.
Korekty materiału do serii, sporządzenia zapisu kwadratowego i nagrania przykładów podjął się o. Wojciech Sznyk OP.
Dialog przed Ewangelią
Przed lekcją Ewangelii w tonie I rzymskim stosuje się poniższy dialog:
Inicjum i mediacja
W tonie I rzymskim brak wyraźnej formuły inicjum i mediacji – śpiewa się je na jednym dźwięku:
Terminacja
Formuła terminacji rozpoczyna się na czwartą sylabę od końca zdania. Wygląda ona następująco:
Pytanie
Zdanie pytajne posiada własną formułę. Rozpoczyna się ono od niższej nuty si i wznosi się poprzez la do nuty do. W pytaniu na ostatniej akcentowanej sylabie dwie nuty łączą się w pes.
Zgodnie z sugestią Marcina Bornusa-Szczycińskiego, podajemy również drugi wariant użycia formuły pytania, wzięty wprost z Graduale Romanum (1974). “Tam, we wszystkich trzech melodiach, konsekwentnie i zawsze pes jest na końcu pytania, niezależnie, od akcentu, który wydobywa się za pomocą umieszczenia akcentowanej sylaby ostatniego słowa o ton wyżej w stosunku do poprzedniej nuty. To forma celowa, choć w pewnym sensie sztuczna. Ale to właśnie wydobywa doskonale formę pytającą.” – dopowiada pan Marcin.
Oto przykład dwuczęściowego zdania pytajnego (w obu wariantach):
Zakończenie
Formuła zakończenia Ewangelii w tonie rzymskim I ma swoją własną terminację, która przypada na przedostatnią sylabę akcentowaną w zdaniu. Oto jej przykład:
Dialog po Ewangelii
Dialog po Ewangelii w tonie rzymskim I posiada następujące zakończenie:
Przykład Ewangelii
