Vademecum diakona to seria przygotowana przez o. Grzegorza Dońca OP dla serwisu Liturgia.pl. To zestaw praktycznych pomocy dla diakonów i nie tylko. Tym razem o. Grzegorz poddaje analizie strukturę tonu B z Graduale Romanum, nazywanym dalej tonem II rzymskim.
Korekty materiału do serii, sporządzenia zapisu kwadratowego i nagrania przykładów podjął się o. Wojciech Sznyk OP.
Przed lekcją Ewangelii w tonie II rzymskim stosuje się poniższy dialog:
W tonie II rzymskim formuła inicjum wygląda jak poniżej, natomiast mediację śpiewa się na jednym dźwięku, bądź, jak w tonie dominikańskim:
Formuła terminacji w tonie II rzymskim rozpoczyna się na drugą sylabę od końca zdania. Wygląda ona następująco:
Zdanie pytajne posiada własną formułę. Rozpoczyna się ono od niższej nuty si i wznosi się poprzez la do nuty do. W pytaniu na ostatniej akcentowanej sylabie dwie nuty łączą się w pes.
Zgodnie z sugestią Marcina Bornusa-Szczycińskiego, podajemy również drugi wariant użycia formuły pytania, wzięty wprost z Graduale Romanum (1974). “Tam, we wszystkich trzech melodiach, konsekwentnie i zawsze pes jest na końcu pytania, niezależnie, od akcentu, który wydobywa się za pomocą umieszczenia akcentowanej sylaby ostatniego słowa o ton wyżej w stosunku do poprzedniej nuty. To forma celowa, choć w pewnym sensie sztuczna. Ale to właśnie wydobywa doskonale formę pytającą.” – dopowiada pan Marcin.
Formuła zakończenia lekcji w tonie II rzymskim ma swoją własną mediację i terminację. Mediacją zaczyna się na ostatniej akcentowanej sylabie przed pauzą:
Dialog po Ewangelii w tonie II rzymskim posiada następujące zakończenie: