X
Pogrzeb Krzyża
Czymś zupełnie normalnym jest dla parafian nawiedzanie Najświętszego Sakramentu w Grobie Pańskim, gdzie od końca wielkopiątkowej Liturgii Męki Pańskiej aż do kilku minut przed Wigilią Paschalną stoi wystawiony Najświętszy Sakrament. Jednak warto wiedzieć, że to nie monstrancja, a krzyż jest tym, co pierwotnie spoczywało w Grobie Pańskim[1].
Liturgia w soczewce: Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, rok B
„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).
Liturgia w soczewce: Wigilia Paschalna, rok B
„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

Od dzisiaj o. Robert Taft uczestniczy w liturgii niebieskiej

Jeśli dominikanin pisze o jezuicie, to nie jest to bez znaczenia. Jeśli robi to z nieśmiałością i świadomością własnej niedoskonałości, to mowa naprawdę o kimś wielkim. Dziś zmarł Robert Taft, znakomity badacz liturgii, światowej klasy specjalista, do samego końca oddany nauce. Pewnie od dzisiaj „Bob” – jak zwykli określać go jego uczniowie – uczestniczy już w liturgii niebieskiej.

Robert F. Taft w bibliotece Papieskiego Instytutu Wschodniego w Rzymie, marzec 2011 r.

Nigdy nie spotkałem go osobiście, choć przyznam, że wyczekiwałem okazji, by móc powypytywać o różne sprawy czy pospierać się na tematy liturgiczne. Po jego przejściu na emeryturę, kilka lat temu, i powrocie z Włoch do Stanów Zjednoczonych nie było to już tak proste. Poznałem go przede wszystkim z jego licznych publikacji oraz z opowieści uczniów i studentów, którzy widzieli w nim do końca oddanego naukowca.

Robert Taft znaczną część swojego życia poświęcił zgłębianiu problematyki Liturgii Godzin (zwłaszcza na Wchodzie chrześcijaństwa) i Liturgii Jana Chryzostoma, drobiazgowo je studiując, wykorzystując i udoskonalając narzędzia zaproponowane przez Antona Baumstarka. Pewnie jeszcze przyjdzie czas, by całościowo przeanalizować jego dorobek. To, co zostało mi w głowie z licznych opowieści jego uczniów i przyjaciół, to obraz człowieka całkowicie oddanego pracy naukowej. Świadomie zrezygnował z aktywności duszpasterskiej, by dać się pochłonąć jedynie liturgii i studiom nad nią. Kto wie, czy jego „duszpasterstwo bibliotek” nie pozostało bardziej owocne i długotrwałe. Niewątpliwie było przedłużeniem głębokiej refleksji i studiów, znaczenia których często nie docenia się w Kościele: po śmierci owszem, za życia nie bardzo. Imponująca liczba artykułów i publikacji jest tego najlepszym dowodem! Cieszę się, że jedną z nich – „Ponad Wschodem i Zachodem. Problemy rozumienia liturgii” – w kontekst polski wprowadził Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Robercie! Jak wiemy, nasze życie zmienia się, ale się nie kończy. Ufam, że po prostu zmieniłeś swoje miejsce w kościelnym chórze, przesunąłeś się wyżej. Z nadzieją czekam, by móc w końcu zadać Ci swoje pytania…

Zobacz także: Robert F. Taft: liturgia jest teologią, a nie historią

(Fotogaleria: profil FB Daniel Galadza)

Dominik Jurczak OP: dominikanin, wicedyrektor "Ecclesia orans", wykładowca w Papieskim Instytucie Liturgicznym „Anselmianum” oraz na Papieskim Uniwersytecie „Angelicum” w Rzymie, przewodniczący Międzynarodowej Komisji Liturgicznej Zakonu Kaznodziejskiego, promotor liturgii w Polskiej Prowincji Dominikanów, członek Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego Archidiecezji Krakowskiej, dyrektor Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego w latach 2016-2019.
Related Post