Udostępnij ten artykuł
Kluczem do dzisiejszych czytań jest niewątpliwie powołanie. I nie chodzi głównie o powołanie do kapłaństwa czy małżeństwa, ale o nadanie nam – wszystkim ludziom – przed wiekami sensu istnienia przez samego Boga. Tym sensem jest bycie Jego dziećmi przez Chrystusa. Trwanie przed Jego obliczem w szczęściu. Ale również dzielenie się tym szczęściem z innymi, głoszenie Dobrej Nowiny całemu światu.
Wejście: Pieśń o nadziei (m.: D. Kusz OP, śpiewnik Niepojęta Trójco t. II, str. 411)
Trudno sobie wyobrazić, żeby słowa tej pieśni pasowały do czytań kiedykolwiek lepiej niż dzisiaj. „W swoim wielkim miłosierdziu Bóg nas zrodził do nadziei”. Słowo „zrodził” jeszcze lepiej niż słowa „wybrał” i „przeznaczył” (II czyt.) oddają miłość Boga do człowieka, a sformułowanie „zrodził do nadziei” mówi dokładnie o tym, co jest treścią dzisiejszych czytań, czyli o celu naszego istnienia: trwaniu w Bogu w wiecznym szczęściu. Poza tym radosny charakter tej pieśni dobrze wprowadzi zgromadzonych wiernych w modlitewne przeżycie święta Zmartwychwstania, jakim jest każda niedziela.
Przygotowanie darów: Tak Bóg umiłował świat (m.: J. Gałuszka OP, śpiewnik Niepojęta Trójco t. I, str.268)
Niezwykle ważne w dzisiejszych czytaniach jest to, że wszystko, co nam nadaje sens: nasze Zbawienie, życie wieczne, trwanie w Bogu, szczęście, łaska, którą zostaliśmy obdarzeni, Duch Święty w naszym życiu, nasza zdolność do uczestniczenia w dziele Zbawienia, jest możliwe dzięki Chrystusowi. Ta pieśń jest właśnie o tym.
Komunia: Idźcie na cały świat (t. i mel.: S. Ziemiański SJ, opr.:D. Kusz OP, śpiewnik Niepojęta Trójco t.II, str.213)
W tej pieśni poruszony jest ważny aspekt dzisiejszych czytań: nasze powołanie do głoszenia innym Dobrej Nowiny, głoszenie przede wszystkim naszym życiem, aby to, co mówimy było tym samym, co czynimy. Dobrze pasują zwłaszcza słowa drugiej zwrotki: „Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem Was na to, abyście szli i owoc przynosili”. Warto jednak zaśpiewać wszystkie zwrotki, gdyż każda pasuje jak ulał, a jednocześnie podkreśla inny wątek dzisiejszych czytań. Uwaga! Pieśń jest niebezpieczna muzycznie, gdyż wykonana nie dość energicznie może zakrawać na smętną. A energicznie nie musi oznaczać szybko i głośno, ale najważniejsze jest wyeksponowanie tekstu, a konkretnie jego sensu (nie tylko dykcja, chodzi o subtelne podkreślanie dynamiczne ważnych miejsc).
Uwielbienie: Ma dusza pragnie Boga (m.: Taize, śpiewnik Niepojęta Trójco t.I, str. 291)
Jeśli przebijemy się przez lekką egzaltację tekstu, pieśń ta dobrze spełni funkcję modlitwy tęsknoty za zjednoczeniem z Bogiem, za spotkaniem z Nim bez końca, co również jest sensem istnienia człowieka, o którym mowa w dzisiejszym Słowie Bożym.
Wyjście: Cała ziemio (t.: Ps 98, m.: D. Kusz OP, śpiewnik Niepojęta Trójco t. II, str. 206)
Po trzech pieśniach w tonacji molowej, następuje w końcu radosny finał. Śpiewając tę pieśń, od razu, tu i teraz, zaczynamy wypełniać nasze posłannictwo, głosząc sobie nawzajem (oraz całej ziemi) zbawienie i chwałę Bożą. Myślę, że taka perspektywa wystarczy, żeby zachęcić każdego do włączenia się we wspólny śpiew.
