Udostępnij ten artykuł
Użycz pokoju, o Panie, tym, którzy Ci ufają, * aby Twoi prorocy okazali się prawdomówni. * Wysłuchaj prośby swojego sługi * oraz ludu Twojego.
Wejście: Obdarz nas, Panie, pokojem (m.: J. Berthier, Niepojęta Trójco, t. I, s. 271 lub Najnowsze śpiewy z Taizé, s. 88)
Ten prosty kanon z Taizé idealnie pasuje do dzisiejszej antyfony na wejście. Podczas wykonania warto złagodzić rozpoczynającą utwór synkopę, nie akcentując zbyt mocno drugiej nuty – dzięki temu poprawnie zaakcentujemy słowo „obdarz” na pierwszą sylabę, a przy okazji unikniemy niezamierzonego efektu perkusyjnego.
Przygotowanie darów: U Ciebie, Boże (m.: J. Gałuszka, Niepojęta Trójco, t. I, s. 151)
W pierwszym czytaniu słyszymy trzecią pieśń Sługi Pańskiego z księgi Izajasza. „Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.” Zarówno refren jak i zwrotki pieśni U Ciebie, Boże pomogą ugruntować w nas świadomość, że w cieniu Bożych skrzydeł nie mamy się czego obawiać.
Komunia: Chleb niebiański (m.: J. Gałuszka, Niepojęta Trójco, t. I, s. 168)
Dzięki Ci, Panie (m.: P. Bębenek, Niepojęta Trójco, t. II, s. 350)
Kielich błogosławieństwa, nad którym składamy dziękczynienie, * jest udziałem we Krwi Chrystusa; * Chleb, który łamiemy, jest udziałem w Ciele Chrystusa.
Dzisiejsza antyfona na komunię mocno podkreśla obie postacie eucharystyczne, dlatego proponuję wybrać pieśń eucharystyczną, która także rozważać będzie tajemnicę Ciała i Krwi Pańskiej.
Uwielbienie: O, Krwi najdroższa (Siedl. lub czterogłosowe opracowanie o. Dawida Kusza OP, Niepojęta Trójco, t.II, s. 294)
Zakończenie: Szczęśliwy, kogo opatrzność Boska (Miod., Siedl.)
W tek pięknej, archaicznej pieśni na wyjście wyraźmy jeszcze raz kojącą pewność, że
„Nie tak miedziany mur jest bezpieczny,
ani dyjament tak długowieczny;
jak kto przy Bogu łaskawym stoi,
żadnych się nieszczęść niechaj nie boi.”
PS. Uwaga na drugi wers drugiej zwrotki: w starych śpiewnikach jest tam piękny archaizm: słowo „dyjament”, bo tylko wtedy zgadza się liczba sylab w wersie. Nowszy „Siedlecki” daje tam „diament” i tym samym czyni frazę niewykonalną (lub może dokładniej: pokraczną, bo wykonać to ona się z pewnością pozwoli…)
