Sobota XXX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 1,1–2a.11–12.25–29; Łk 14,1.7–11
Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami (Rz 11,2).
Ta wierność Boga całkowicie nas przerasta. Niezależnie od grzechów popełnionych przez ludzi, Bóg pozostaje wierny.
Święto Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, lit. słowa: Ef 2,19–22; Łk 6,12–19
Wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha (Ef 2,22).
Jak niezwykle ważne jest zrozumienie, szczególnie dla nas, ludzi skażonych indywidualizmem, że droga do Boga jest wspólną drogą, że nie ma indywidualnego dochodzenia, że nie można ignorować drugiego człowieka, że jest on nam dany jako droga do Boga.
Czwartek XXX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 8,31b–39; Łk 13,31–35
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?… (Rz 8,31).
Jeden z najpiękniejszych i najbardziej optymistycznych hymnów w całym Piśmie Świętym. Cóż i któż mógłby nas oddzielić od miłości Boga…? Tylko my sami, wtedy gdy zwątpimy w Jego ogromną miłość! Stąd walka duchowa rozgrywa się zasadniczo o zawierzenie.
Środa XXX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 8,26–30; Łk 13,22–30
Duch przychodzi z pomocą naszej słabości (Rz 8,26).
Ósmy rozdział Listu do Rzymian należy do najbardziej optymistycznych tekstów Pisma Świętego. Polecam go wszystkim, którzy czują się przygnębieni i nie widzą dla siebie perspektyw. Rozdział ten jest odpowiedzią na dramatyczną świadomość własnej bezsilności wobec grzechu.
Wtorek XXX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 8,18–25; Łk 13,18–21
Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić (Rz 8,18).
Bardzo często pojawiają się pretensje do Pana Boga o to, że świat jest zły, a On jako jego stwórca ponosi za to odpowiedzialność: „Jak mógł dopuścić do tego, że jest tyle i takiego zła, które cierpią niewinni”.
Poniedziałek XXX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 8,12–17; Łk 13,10–17
W Ewangelii nieustannie powtarzają się konflikty Pana Jezusa z Żydami odnośnie do szabatu. Relacja dzisiejszej Ewangelii ukazuje zasadniczą różnicę w postawie Pana Jezusa i Żydów.
XXX Niedziela zwykła, lit. słowa: Wj 22,20–26; 1 Tes 1,5c–10; Mt 22,34–40
Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? (Mt 22,36). Czyli: co jest ostatecznie najważniejsze w życiu? To pytanie jest zasadnicze i ważne dla każdego, niemniej można je różnie zadawać.
Sobota XXIX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Ef 4,1–6; Łk 12,54–59
Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody (Łk 12,54).
Istnieje w nas ogromna siła dochodzenia swojego, potwierdzenia własnych racji, udowodnienia własnej niewinności i winy innych. Najczęściej taka tendencja nie kończy się w sądzie, ale sprowadza do sporów słownych, nieporozumień, urazów, kłótni, niechęci, obrażania się…
Piątek XXIX tygodnia zwykłego, lit. słowa:
Dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? (Łk 12,57).
Pan Jezus szereg razy wysuwa wobec słuchaczy podobny zarzut: Dlaczego mając oczy, nie widzą, a mając uszy, nie słyszą?! Te zarzuty także odnoszą się do nas. Czy mamy oczy do patrzenia i widzenia, czy raczej nie? Czy mamy uszy do słuchania, czy nie?!
Czwartek XXIX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 6,12–18; Łk 12,39–48
Ewangelia posiada swoją bardzo konsekwentną logikę wynikającą z podstawowego wyboru – życia w Chrystusie. Pociąga ona za sobą służbę sprawiedliwości.