Środa XXIX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 6,12–18; Łk 12,39–48
Czujność jest podstawową cnotą chrześcijanina. Pan Jezus nieraz do niej wzywa. Dzisiaj przyjmuje ona charakter gotowości przyjęcia przychodzącego Pana.
Święto św. Łukasza Ewangelisty, lit. słowa: 2 Tm 4,9–17a; Łk 10,1–9
Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mnie, aby się przeze mnie dopełniło głoszenie [Ewangelii] (2 Tm 4,17).
Ostatni, przedśmiertny list św. Pawła, swoisty testament Apostoła: aby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii. To piękne świadectwo. Chrześcijanin jest świadkiem Chrystusa i Ewangelii.
Poniedziałek XXIX tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 4,20–25; Łk 12,13–21
Czym naprawdę żyjemy? Co jest zasadniczą wartością, która kształtuje nasze życie?
Dzisiejsze czytania ukazują dwie zasadnicze postawy. W pierwszym czytaniu św. Paweł wspomina Abrahama, który był w stanie oddać wszystko, i to natychmiast, całą swoją naturalną nadzieję, gdyż był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał (Rz 4,21).
XXIX Niedziela zwykła, lit. słowa: Iz 45,1.4–6; 1 Tes 1,1–5b; Mt 22,15–21
Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką (Mt 22,16).
To była prawda! Ci, którzy przyszli do Pana Jezusa, wiedzieli, że jest prawdomówny, że naucza drogi Bożej… Oni wypowiedzieli prawdę! Ale ta prawda ich niczego nie nauczyła. To przedziwne, jaka ogromna jest w sercu człowieka przewrotność. Mimo znajomości prawdy…
Sobota XXVIII tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 4,13.16–18; Łk 12,8–12
Pan Jezus od samego początku głosi królestwo Boże. Ono jest najpierw Jego obecnością wśród ludu, a następnie komunią osobową w Nim. Stąd bardzo mocno podkreśla więź osobową jako fundament głoszonej prawdy.
Piątek XXVIII tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 4,1–8; Łk 12,1–7
Błogosławiony mąż, któremu Pan nie liczy grzechu (Rz 4,8). Wszyscy możemy jedynie mieć nadzieję na takie błogosławieństwo. Nic nam się nie należy za nasze wspaniałe czyny! Jest to jedna z trudniejszych prawd naszego życia.
Czwartek XXVIII tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 3,21–29; Łk 11,47–54
Człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa (Rz 3,28).
To zdanie brzmi jak zachęta do hołdowania swoim zachciankom. Niezależnie od tego, czy będzie postępował zgodnie z przykazaniami, może być zbawiony, jeżeli tylko uwierzy. W historii różnie próbowano wykorzystać prawdę, że do zbawienia potrzebna jest jedynie wiara.
Środa XXVIII tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 2,1–11; Łk 11,42–46
Biada za obłudę! Największym problemem wiary jest brak w niej konsekwencji. Jak widać z Listu św. Pawła do Rzymian, ten problem występował także w pierwotnym Kościele.
Wtorek XXVIII tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 1,16–25; Łk 11,37–41
Dlaczego nie idziemy za prawdziwym Bogiem, a raczej stwarzamy sobie różnych fałszywych idoli, mimo że to, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił (Rz 1,19)? Dlaczego nieustannie wpadamy w odwieczną pułapkę i prawdę Bożą przemieniamy w kłamstwo i stworzeniu oddajemy cześć, i służymy jemu, zamiast służyć Stwórcy (Rz 1,25)?
Poniedziałek XXVIII tygodnia zwykłego, lit. słowa: Rz 1,1–7; Łk 11,29–32
To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku (Łk 11,29). Pan Jezus wiele razy ujawnia głęboką pretensję do ludzi o to, że nie potrafili Go przyjąć we właściwy sposób. Izrael przez całe wieki był przygotowywany na przyjście Mesjasza, a gdy On w końcu przyszedł, nie potrafił Go przyjąć. Stąd wielki żal do ludzi. Problem jednak nie ogranicza się do Żydów za czasów Pana Jezusa.