W 1971 roku na łamach czasopisma „Concilium” ukazał się artykuł amerykańskiego duchownego i socjologa, Andrew M. Greeleya, zatytułowany Symbolizm religijny, liturgia i wspólnota [1].
Liturgia Wielkiego Piątku jest niezwykle rozbudowana. Jej struktura opiera się na narracji ewangelicznej: rytuał pozwala przeżyć wraz z Chrystusem męki modlitwy w Ogrojcu, pojmania, sądu, ubiczowania, drogi krzyżowej. Adoracja relikwii Krzyża ma miejsce na Golgocie. Następnie następują długie modły i słuchanie Pisma w kaplicy Krzyż. Obrzędy kończą się czuwaniem w Anastasis.
Wielki Czwartek jest jedynym dniem w roku, kiedy odprawiana jest Msza św. (oblatio) w kaplicy na Golgocie zwanej "Krzyż". Stamtąd, po posiłku, wszyscy wierni idą na Górę Oliwną do Eleona, gdzie do późnej nocy spędzają czas na modlitwie i słuchaniu Pisma, a następnie przechodzą na miejsce skąd, według tradycji, Chrystus wstąpił do nieba i dalej modlą się.
Trzeci dzień Wielkiego Tygodnia nie różni się w większym stopniu od drugiego. Główna odmienność leży w zakończeniu owego dnia, które ma miejsce w kościele na Górze Oliwnej (tzw. Eleona). Biskup, zajmując miejsce, z którego, zgodnie z tradycją, Chrystus miał nauczać swoich uczniów, odczytuje ludowi fragment Ewangelii Mateusza mówiący o znakach powtórnego przyjścia Pana (Mt 24,4 n.).
W drugim dniu Wielkiego Tygodnia zachowane zostają codzienne zwyczaje, wraz z modyfikacjami wprowadzonymi ze względu na Wielki Post. Dzień rozpoczyna się modlitwą w bazylice Zmartwychwstania Pańskiego (Anastasis), a potem, od późnego popołudnia aż do nocy wierni wraz z biskupem modlą się w Martyrium – bazylice na Golgocie.
Liturgia Niedzieli Palmowej przybiera postać peregrynacji. Rozpoczyna się w Marytrium (kościół na Golgocie), potem wierni wraz z biskupem przechodzą na Górę Oliwną, następnie na miejsce Wniebowstąpienia, stamtąd zaś do Anastasis, czyli kościoła na miejscu Grobu Pańskiego. Zwraca uwagę rytualna rola biskupa, którego wierni i dzieci z gałązkami palmowymi i oliwnymi "prowadzą (...) w ten sposób, w jaki prowadzono Pana".
Szóstego dnia przed Paschą liturgia jerozolimska, opierając się na relacji św. Jana, upamiętnia przede wszystkim ostatnią wizytę Chrystusa w Betanii (J 12,1). Większość obrzędów dokonuje się w kościele znajdującym się nieopodal Lazarium a stojącym w miejscu, gdzie według tradycji siostra Łazarza, Maria, miała wyjść na spotkanie Jezusowi (J 11,29).
Przedstawiamy czytelnikom pierwsze z cyklu dziesięciu nagrań zawierających fragmenty słynnego Itinerarium Egeriae, dotyczące panujących w Jerozolimie zwyczajów wielkopostnych oraz zawierające opis liturgii sprawowanych od soboty przed Niedzielą Palmową aż do Niedzieli Wielkanocnej. Każdego dnia, poczynając od jutra, publikować będziemy fragment odpowiedni dla danego dnia.