„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).
Boże, Ty za pośrednictwem swojego Syna pojednałeś ludzkość ze sobą, * spraw, aby lud chrześcijański z żywą wiarą i szczerym oddaniem spieszył ku nadchodzącym świętom wielkanocnym.
– IV Niedziela Wielkiego Postu coraz bardziej zbliża nas do świąt wielkanocnych, podczas których w Liturgii celebrujemy dzieło pojednania ludzkości z Bogiem – Paschę Jezusa Chrystusa. Tego pojednania dokonał sam Bóg i jest ono wyrazem Jego miłości. Nie ma w tym naszej zasługi, ale jest to Jego czysty dar dla nas.
– Modlitwa kolekty wzywa nas, abyśmy na ten dar pojednania odpowiedzieli żywą wiarą i szczerym oddaniem. Czytając teksty dzisiejszej liturgii możemy zadać sobie pytanie: co sprawia, że nasza wiara nabiera życia i prowadzi nas do szczerego oddania siebie Bogu?
I czytanie – 2 Krn 36, 14-16. 19-23 (Gniew i miłosierdzie Boga)
Bóg ich ojców, Pan, bez wytchnienia wysyłał do nich swoich posłańców, albowiem litował się nad swym ludem i nad swym mieszkaniem. Oni jednak szydzili z Bożych wysłanników, lekceważyli ich słowa i wyśmiewali się z Jego proroków.
Psalm responsoryjny – Ps 137, 1-6
Kościele święty, nie zapomnę ciebie
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, *
niech uschnie moja prawica.
II czytanie – Ef 2, 4-10 (Umarli wskutek grzechu, zostaliśmy zbawieni przez łaskę)
Bracia: Bóg będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia… Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest to dar Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.
Werset przed Ewangelią
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Ewangelia – J 3, 14-21 (Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony)
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Modlitwa nad darami
Panie, nasz Boże, z radością przynosimy Tobie dary na Ofiarę, która nas uzdrawia, † i pokornie Cię prosimy, * abyśmy ją złożyli z należną czcią i z żywą wiarą za zbawienie świata.
Modlitwa po Komunii
Boże, Ty oświecasz każdego człowieka na ten świat przychodzącego, † oświeć nasze serca światłem swojej łaski, * aby nasze myśli zawsze były godne Ciebie, a nasza miłość ku Tobie szczera.
Kiedy czytamy historię Narodu Wybranego opisaną w księgach Starego Testamentu, możemy odnieść wrażenie, że jest to niekończąca się opowieść o niewierności Izraela i wierności Boga. Dzisiejsze I czytanie pokazuje nam Boga, który nie ustaje w litości i miłosierdziu. Kiedy Izraelici odrzucają Go, lekceważą słowa proroków i są głusi na ich wołanie, On pozwala im na to, aby żyli po swojemu, ale nie rezygnuje z nich. Posługuje się poganinem – królem Cyrusem – żeby podnieść z upadku swój naród i odbudować go na nowo. Bóg jest tym, który obiecuje, że nigdy nie zapomni o swoim ludzie.
Ostatecznym wypełnieniem tej obietnicy jest Syn, którego Ojciec posłał, aby dokonał dzieła pojednania ludzi z Bogiem. Jezus nie przychodzi, żeby nas rozliczyć z naszych grzechów. On przychodzi, żeby nas zbawić. Przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie otwiera nam drogę powrotu do Ojca. Oddaje swoje życie, abyśmy nie musieli umierać. Robi to nie dlatego, że zasłużyliśmy na to swoim postępowaniem, ale dlatego, że nas kocha. Zbawienie jest łaską. Jeżeli naprawdę w to wierzymy i doświadczamy takiej miłości Ojca, to w sposób naturalny rodzi się w nas odpowiedź – wiara. Miłość rodzi miłość. Nasza wiara jest wtedy żywa, kiedy jest przyjęciem miłości, wejściem w relację z Bogiem. Doświadczenie bycia kochanym daje nam właściwą motywację do zmiany, do nawrócenia.
Jezus mówi, że tak jak wąż wywyższony na palu, był dla Izraelitów wybawieniem od śmierci, tak wywyższony Syn Człowieczy będzie źródłem życia wiecznego dla tego, kto w Niego wierzy. Każda Eucharystia jest uobecnieniem ofiary Jezusa na krzyżu. Kiedy kapłan ukazuje nam Ciało Chrystusa, to patrzymy na wywyższonego Syna Człowieczego. Ofiara Jezusa, w której uczestniczymy, jest dla nas uzdrowieniem.
Dzisiejsza niedziela jest niedzielą radości – Lætare. Pomimo tego, że trwamy w samym środku Wielkiego Postu, liturgia zaprasza nas, abyśmy oderwali wzrok od naszych grzechów i wysiłków, by je pokonać, i z radością spojrzeli na Boga, który nas kocha zupełnie bezwarunkowo.
– Jaki jest mój obraz Boga? Jest On dla mnie kimś, kto potępia? Czeka na moje błędy? Czy wierzę, że pomimo moich grzechów Bóg mnie kocha?
– Czy w historii Izraelitów odnajduję obraz mojej wiary? czy mam w swoim życiu doświadczenie własnej niewierności i Boga, który mi przebacza? Konkretne sytuacje
– Czym jest dla mnie wiara? W jaki sposób żyję wiarą? Czy jest dla mnie darem, łaską, przyjęciem miłości? Czy postrzegam wiarę jako relację z Bogiem, który mnie kocha i oddaje swoje życie, żeby mnie uratować? Czy raczej jako zbiór przepisów, których należy przestrzegać?
– Jak przeżywam Eucharystię? Czy jest dla mnie miejscem doświadczania miłości Boga? Czy jest dla mnie lekarstwem?
Panie, otwieraj moje serce na Twoją miłość. Pomóż mi ją odkrywać i doświadczyć, abym mógł/mogła na nią odpowiedzieć swoim życiem.
Opr. s. Monika Guzek CHR