„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).
Boże, Ty za pośrednictwem swojego Syna pojednałeś ludzkość ze sobą, spraw, aby lud chrześcijański z żywą wiarą i szczerym oddaniem spieszył ku nadchodzącym świętom wielkanocnym.
– Bóg w Jezusie i przez Jezusa, pojednał nas ze sobą;
– Lud chrześcijański wezwany jest przez wiarę do doświadczenia Wielkanocnej Paschy;
I Czytanie – Joz 5,9a.10-12 (Naród wybrany obchodzi pierwszą Paschę w Ziemi Obiecanej)
Pan rzekł do Jozuego: ‘Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską’. Rozłożyli się obozem synowie Izraela w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na równinie Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i kłosy prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia, gdy zaczęli jeść plon tej ziemi.
Nie mieli już więcej synowie Izraela manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan.
Psalm responsoryjny – Ps 34,2-3.4-5.6-7
Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg.
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
II Czytanie – 2 Kor 5,17-21 (Bóg pojednał nas z sobą w Chrystusie)
Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg pojednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo pojednania.
Werset przed Ewangelią – Łk 15,18
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem:
<<Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem Ciebie>>.
Ewangelia – Łk 15,1-3.11-32 (Przypowieść o Synu marnotrawnym)
“Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: »Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada«. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zebrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek (…) Wtedy zastanowił się i rzekł: »Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę (…) A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: »Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem«.
Lecz ojciec rzekł do swoich sług: »Przynieście szybko najlepszą suknię i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi.
Modlitwa nad darami
Panie, nasz Boże, z radością przynosimy Tobie dary na Ofiarę, która nas uzdrawia, i pokornie Cię prosimy, abyśmy ją złożyli z należną czcią i z żywą wiarą za zbawienie świata.
Modlitwa po komunii
Boże, Ty oświecasz każdego człowieka na ten świat przychodzącego, oświeć nasze serca światłem swojej łaski, aby nasze myśli zawsze były godne Ciebie, a nasza miłość ku Tobie szczera.
Liturgia Słowa wskazuje dzisiaj na pokarm z Nieba. A konsekwencją karmienia się tym pokarmem jest jedność i komunia z Bogiem. Bóg dla tych, którzy karmią się manną pochodzącą od Niego, Sam staje się ich nagrodą.
Wszystko odnawia przez swoją świętą Obecność pośród ludu. Ci, którzy trwają przy Nim stają się Nowym Stworzeniem, przez zanurzenie w życiu Jego Syna Jezusa Chrystusa.
Bóg pokazuje nam, że Jego ojcowskie ramiona są zawsze otwarte wobec Jego dzieci, które pomimo tego, że się pogubiły wracają do Ojca. Jego hojność przewyższa wszystko, Jego cierpliwość nie ma granic, a Jego Miłość do stworzenia nigdy nie ustaje. A syn rzekł do niego: »Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem«.
Lecz ojciec rzekł do swoich sług: »Przynieście szybko najlepszą suknię i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi.
– Czy potrafię docenić to, co mam jako Boże dary?
– Czy jestem wdzięczny Bogu za Jego hojność?
– Czy potrafię przyznać się do błędu, że od Boga odłączam się przez grzech?
– Czy staram się wracać szybko, czy zwlekam z sakramentem pokuty i pojednania?
Dziękujemy Ci Dobry Ojcze za Twoja hojność. Dziękujemy, że troszczysz się o swoje dzieci. Prosimy Cię byśmy stale głębiej pragnęli odnowy w Tobie. Niech Twój Boży Duch Ojcze odnawia naszą codzienność. Prosimy Cię o skruszone serce i przez wiarę powrót do Ciebie Ojcze po naszym upadku i niewierności. Amen.
Opr. s. Zofia Zagraba CHR