Dios te salve, Cruz preciosa
Bądź pochwalon, Krzyżu drogi
Tekst anonimowego utworu z XV-XVI wieku utrzymany jest w poetyce hymnu Vexilla regis (Króla wznoszą się znamiona).
Krzyż określany jest sztandarem zwycięstwa wielkiego Króla chwały, za którym podążamy, zwierciadłem, w które wpatrując się mamy siły stawić czoła złu, masztem, bądź żaglem łodzi Kościoła, dzięki któremu, mimo czasu zmagania i przeciwności, dotrzemy do celu – zbawienia.
W drugiej zwrotce możemy dostrzec nawiązanie do mszalnej doksologii, która po polsku brzmi Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, a po łacinie Per Ipsum et cum Ipso et in Ipso, czyli dosłownie Przez Niego, z Nim i w Nim.
Analogicznie przez Ofiarę, która dokonała się na Krzyżu, zwyciężamy wrogów zbawienia.
U lamentu di Ghjesu
Lament nad Jezusem
Anonimowy utwór z tradycji korsykańskiej. Wyraża żal nad Panem, który przeszedł przez mękę i teraz spoczywa w grobie. Jesteśmy zaproszeni do włączenia w modlitwę nie tylko naszego rozumu, ale również uczuć. Stąd odwołania do elementów okrutnej męki, rozpaczy uczniów, płaczu Matki Bożej i wreszcie wołanie do Boga Ojca, żeby przywrócił nam niewinnie umęczonego Pana, żeby na Niego wspomniał.
Trzecia zwrotka zawiera tęsknotę za usłyszeniem głosu Chrystusa.
Czwarta zwrotka, również bardzo dramatyczna mówi o dokonaniu się Ofiary, która ma zbawienne znaczenie dla wszystkich pokoleń. Chrystus umarł, ukończył bieg swego życia. Świadkowie męki, uświadamiając sobie zbrodnię, która się wydarzyła opuszczają wzgórze kaźni zawstydzeni.
Całość kończy się porażającym stwierdzeniem, że śmierć Pana, jest stratą fundamentu naszej wiary, a na Krzyżu umarło samo wcielone Życie.
Jest to śpiew pomagający wyrazić żal i stratę z powodu wydarzeń, w których uczestniczymy przez liturgię Wielkiego Piątku i Wielkiej Soboty.
Natomiast wiara, którą zachowała w sercu Maryja, daje nam nadzieję, że mimo zbrodni dokonanej przez ludzi, Bóg już niebawem okaże zwycięstwo zmartwychwstania.